Πριν κάνεις κριτική… σκέψου και αυτά

Το να επιχειρεί να μειώσει το φετινό επίτευγμα του Άρη ο ανταγωνισμός, το καταλαβαίνουμε. Επιδιώκουν μέσω αυτής της τακτικής να καλύψουν τα δικά τους λάθη και να προσφέρουν άλλοθι στην αποτυχία τους. Δεν μπορούν εύκολα να δεχτούν ότι ο Άρης παραμένει δεύτερος έχοντας πείσει και τους δυσκολόπιστους ότι είναι το πιο επιτυχημένο και value for money project της φετινής Σούπερ Λιγκ.

Ότι αξίζει και με το παραπάνω τη θέση που καταλαμβάνει και με διαφορά που θα ήταν μεγαλύτερη, αν ο Βάτσιος δεν αποφάσιζε ο αγώνας Άρης-Παναιτωλικός να διεξαχθεί στο παγοδρόμιο Βικελίδης, όταν ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός δεν αγωνίστηκαν αλλά οι αγώνες τους είτε αναβλήθηκαν, είτε άλλαξαν προκαταβολικά έδρες ή αν δεν είχε γίνει το ματς στη λίμνη της Λαμίας που κόστισε μια εκτός προγράμματος ήττα.

Αυτό που είναι όμως εκτός λογικής είναι τα βέλη να προέρχονται εξ οικείων. Από το ίδιο σου το περιβάλλον. Σε μια χρονιά που εξελίσσεται πέρα από κάθε προσδοκία λαμβάνοντας υπόψη τις δυσχέρειες που η ομάδα αντιμετώπισε και τα ζητήματα που έπρεπε μέσα στην χρονιά να επιλύσει. Είχε ένα τραυματικό αποκλεισμό στην Ευρώπη, άλλαξε προπονητή και απομακρύνθηκε ο τεχνικός διευθυντής και μαζί και η φιλοσοφία με την οποία χτίστηκε το περασμένο καλοκαίρι η ομάδα. Μια ομάδα που συν τοις άλλοις ήταν υποχρεωμένη να πορευτεί όλη τη σεζόν δίχως τη δυναμική που της δίνει το γεμάτο Κλεάνθης Βικελίδης, στερούμενη φυσικά και τα έσοδα από αυτό.

Για μένα, εδώ που έχει φτάσει ο φετινός Άρης αποκτά μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε 3-4 σημαντικά πράγματα που έχουν να κάνουν με το αγωνιστικό σκέλος. Δεν τα χρησιμοποιώ ως άλλοθι, απλά τα παραθέτω ως τροφή για σκέψη και κουβέντα.

1. Θέμα φορ: Προβληματική κατάσταση όλη τη σεζόν και είναι πράγματι φοβερό να βρίσκεται το club σε τόσο υψηλό επίπεδο δίχως να έχει πάρει ουσιαστική βοήθεια από τους επιθετικούς του. Ο Λόπεθ δεν του βγήκε και δόθηκε δανεικός έχοντας βάλει ένα γκολ σε μια τελική, ο Μήτρογλου είναι φανερά ανέτοιμος για να προσφέρει αυτά που έχει στο ρεπερτόριό του και μένει ο Μάνος που, τηρουμένων των αναλογιών, των προσδοκιών και του συμβολαίου του είναι με διαφορά ο πιο τίμιος. Δεν ήρθε όμως για να κάνει τη διαφορά…

2. Θέμα τερματοφύλακα: Άλλη πονεμένη ιστορία φέτος. Δεν υπάρχει ομάδα στη φετινή λίγκα που να έχει χρησιμοποιήσει σε ικανό αριθμό αγώνων και τους τρεις τερματοφύλακες αλλά κανείς από τους τρεις να μην εμπνέει ασφάλεια. Κουέστα, Σιαμπάνης και Μπουσέ πήραν τις ευκαιρίες τους αλλά υπέπεσαν σε λάθη που κόστισαν ήττες και αποκλεισμούς. Και είναι γνωστό τοις πάσι ότι μια ομάδα ξεκινάει από το τέρμα…

3. Θέμα Ματέο: Η πιο ηχηρή και δαπανηρή προσθήκη του ρόστερ και μια επιστροφή που συζητήθηκε και δημιούργησε προσδοκίες, αν μη τι άλλο, επανάληψης της πρώτης του χρονιάς στα μέρη μας. Προσδοκίες που δεν επιβεβαιώθηκαν μιας και ο αργεντινός κινήθηκε σε ρηχά νερά και παραμένει… άκαπνος (είχε βέβαια και ένα τραυματισμό) χωρίς μέχρι σήμερα να καταφέρει να μπει στα… παπούτσια του Γιάννη Φετφατζίδη, το κενό του οποίου κλήθηκε να αντικαταστήσει

4. Τραυματισμοί Ματίγια-Κάτσε. Αμφότεροι απουσίασαν για πολύ καιρό (ο Κάτσε παραμένει ανενεργός) αφήνοντας τον Μάντζιο με δυο μόνο μέσους σε ένα διάστημα -που το club υποχρεώθηκε να δώσει συνεχόμενα παιχνίδια, Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή. Ειδικά σε ματς που ο Άρης έπρεπε να διαφυλάξει το σκορ (βλέπε 0-2 Τούμπα) η λύση του καλού χειριστή Ματίγια θα «κλείδωνε» το διπλό.

Όλα τα παραπάνω, επαναλαμβάνω, δεν αποτελούν άλλοθι, ακόμη και αν… στραβώσει στο φινάλε η χρονιά. Είναι όμως μια ρεαλιστική απεικόνιση των αγωνιστικών ιδιαιτεροτήτων της σεζόν για τον Άρη. Γιατί ποιος δεν θεωρεί ότι με ένα φορ των δέκα τουλάχιστον γκολ θα πω εγώ και μερικών ακόμη από τον Ματέο (δέκα είχε προσφέρει πρόπερσι) η ομάδα του Άκη Μάντζιου δεν θα είχε ήδη καπαρώσει την 2η θέση;